تجاری‌سازی فناوری نانو و منافع عمومی

دولت فدرال ایالات متحده میلیاردها دلار در بخش علوم نانو صرف کرده است. ‏آزمایشگاه‌های ملی مانند ‏NASA، ‏Oak Ridge، ‏Argonne، ‏Lawrence ‎Berkeley، ‏Los Alamos، ‏Sandia، و ‏Brookhaven‏ در حال هدایت ‏تحقیقات و پروژه‌های توسعه‌ای متعدد در خصوص نانومواد هستند. در بسیاری از ‏موارد، توسعه و تجاری‌سازی محصولات جدید مبتنی بر نانومواد همکاری تحقیقاتی ‏بین آزمایشگاه‌های تحقیقاتی فدرال و صنعت را شامل خواهد شد. این همکاری‌های ‏فنی به‌طور کلی تحت قرارداد‌های 2‏CRADA's‏ هدایت می‌شود.‏ در سال ۱۹۸۶، کنگره ایالات متحده آمریکا برای اصلاح لایحه اصلی نوآوری فناوری ‏Stevenson-Wydler‏ مصوبه سال ۱۹۸۰، لایحه انتقال فناوری فدرال را ‏تصویب کرد و «توافق‌نامه‌های همکاری تحقیقات و توسعه» موسوم به ‏CRADA‏ ‏ایجاد شد. تحت سیستم ‏CRADA، آزمایشگاه‌های فدرال تجهیزات یا پرسنل را ‏تامین می‌کنند، در حالی که پیمانکاران و به‌طور کلی شرکت‌های تجاری خصوصی ‏مشترکاً سرمایه لازم را برای تجاری‌سازی فناوری، که به‌وسیله آزمایشگاه‌های ‏فدرال انجام می‌شود، تامین می‌کنند. پس از پذیرفتن ‏CRADA، همکاری بین ‏آزمایشگاه‌های فدرال و صنایع خصوصی تعاملی‌تر شد و اختراعات موفقیت‌آمیز ‏زیادی انجام گرفت.‏ برخلاف مدل لایحه 3‏Bayh-Dole‏ که در آن دولت بودجه دانشگاه‌ها و صنایع ‏خصوصی را تامین می‌کرد، مدلCRADA‏ به دولت (آزمایشگاه‌های دولتی) اجازه ‏می‌دهد به‌جای بودجه، تجهیزات، تسهیلات یا پرسنل را برای پیمانکاران ‏همکاری‌کننده با ‏CRADA‏ تامین کند. درنتیجه، حقوق مالکیت معنوی نتایج ‏تحقیق تحت این دو مدل باید کاملاً متفاوت باشد.‏ در این مقاله به سیستم ‏CRADA، آمار‌های ‏CRADA، و نظرات موافق و ‏مخالف با این سیستم پرداخته می‌شود. این مقاله همچنین استدلال می‌آورد که چرا ‏باید به‌منظور جلوگیری از ایجاد تناقض‌های بالقوه در مورد منافع شرکت‌های ‏کوچک و بی‌عدالتی نسبت به آن‌ها، اقدامات پیشگیرانه خاصی اتخاذ شود.‏

این مقاله در نشریه ماهنامه فناوری نانو شماره 185 در تاریخ 1391/12/15 به چاپ رسیده است.

قانون اختراعات امریکا و فناوری نانو

امید فراوانی وجود دارد که قانون اختراعات آمریکا (AIA)، قانونی که در سال 2011 به تصویب رسید، با بهره‌گیری از کارآفرینان و شرکت‌های آمریکایی و ارائه جایگزین‌های مقرون‌به‌صرفه برای دعاوی قضایی پتنت، موجب بهره‌وری و پیش‌بینی‌پذیری روند ثبت پتنت شود. مفاد این قانون امکانات مالی و ابزارهایی در اختیار اداره پتنت و نشان تجاری ایالات متحده (USPTO) قرار می‌دهد و این اداره را قادر می‌سازد به‌نحو موثرتری مجوز قانونی صادر کند. هنوز در این زمینه اقدامات زیادی باید انجام بگیرد؛ از این رو، قبل از این‌که تاثیر کامل این قوانین دیده شود، ابتدا باید به‌دقت اجرا شوند و نکات مبهم آن‌ها در دادگاه‌های ایالات متحده مورد بررسی قرار گیرد. تعیین این‌که AIA دقیقاً چگونه روی جامعه فناوری نانو اثر خواهد گذاشت به ‌گذر زمان نیاز دارد. به هر حال، دست‌اندر‌کاران فناوری نانو می‌توانند با بررسی دقیق مقررات تعیین‌شده، برای ورود به این فضای جدید پتنت آماده شوند. این مقاله چهار تغییر اساسی این قانون را شرح می‌دهد: تبدیل سیستم3 first to invent به سیستم  First inventor to file 4، هزینه‌های جدید و وضعیت نهاد‌های کوچک، امکان بررسی گسترده بعد از واگذاری پتنت، و یک سری تاثیرات ناشناخته بر راهبرد‌های صدور مجوز برای نهاد‌های غیرمعمول و خارج از عرف. از آن‌جا که جزییات اجرای AIA مرتباً در حال تغییر است، نهادهای فناوری نانو باید مراقب باشند همواره در جریان آخرین تغییرات قرار بگیرند.

این مقاله در نشریه ماهنامه فناوری نانو شماره 182 در تاریخ 1391/09/15 به چاپ رسیده است.