چکیده :
هدف این پژوهش، بررسی میزان تاثیر منابع دانشی بر قابلیت های پویا در شرکت های فعال در صنعت فن آوری نانو است. این پژوهش توصیفی- پیمایشی با ماهتی کاربردی و از لحاظ زمانی مقطعی است. در این پژوهش میزان تاثیر منابع دانشی شامل ابعاد سرمایه انسانی، دانش سازمانی بیانی و دانش سازمانی بیانی و دانش سازمانی رویه ای بر قابلیت های پویا یعنی قابلیت های سنجش، یادگیری، یکپارچگی و هماهنگی در قالب دوازده فرضیه، مورد بررسی قرار گرفت. جامعه آماری در این پژوهش شامل شرکت های عضو ستاد نانو معاونت فن آوری ریاست جمهوری بود و داده ها از مدیران این شرکت ها از طریق پرسش نامه جمع آوری شد و تمام این شرکت ها به روش سرشماری مورد بررسی قرار گرفتند. برای اندازه گیری روایی پرسشنامه ها از روایی محتوایی و صوری با نظرات اساتد و صاحبنظران مدیریت و جمعی از پاسخ دهندگان و برای تعیین پایایی آن، از آلفای کرونباخ استفاده شد. مقدار آلفای کرونباخ محاسبه شده برابر۰/۹۴ برآورد گردید. برای بررسی نرمال بودنداده ها از آزمون کولموگروف- اسمیرنوف و برای تحلیل داده ها از روش تحلیل مسر و مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد. برای تحلیل ها و آزمون های آماری از نرم افزار SPSS۲۴ و برای تحلیل ساختاری از نرم افزار AMOS ۲۴ استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد که به طور کلی، منابع دانشی بر قابلیت های پویا در شرکت های فعال بر قابلیت سنجش) و ششم (تاثیر دانش سازمانی بیانی بر قابلیت یادگیری) مورد تائید قرار گرفت. در نهایت مشخص شد تاثیر دانش سازمانی رویه ای بر قابلیت یادگیری با ضریب ۰/۵۱۰ دارای بیشترین ضریب مسیر و تاثیر دانش سازمانی بیانی بر قابلیت یکپارچگی با ضریب ۰/۲۳۴ دارای کمترین ضریب مسیر است.
نویسندگان:
مجتبی فدائی - دانشجوی دکتری رشته مدیریت، دانشگاه تهران، تهران، ایران
سیدمحمدرضا میراحمدی اردکانی - استادیارگروه مدیریت، واحد دولت آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
علیرضا وحدت پور - مدیر پروژه های پیشران فناوری، منطقه ویژه علم و فناوری استان اصفهان، اصفهان، ایران
حمید اسدی - فعال و پژوهشگر حوزه فناوری نانو
سال انتشار: 1400
محل انتشار: کنفرانس ملی دستاوردهای نوین در پژوهش های مدیریت، اقتصاد و حسابداری
کد COI مقاله: NAMEAR01_013
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد. جهت دانلود، اینجا کلیک کنید.
امروز با دوستی که صدای راننده تاکسی اینترنتی رو ارسال کرده بود، در مورد اهمیت «داستان سرایی» در تبلیغات صحبت میکردیم که بد ندیدم اینجا هم در موردش صحبت کنم.
داستان سرایی (Story Telling)برای ساخت الگو در یک جامعه یا سازمان روش اثربخشی برای نشون دادن فرهنگ غالبه اون جامعهست.
این قهرمان، الگویی موفق میشه برای بقیه اعضا و پرسنل و داستانش، بدون صرف هزینه و بدون دستور و دخالت مدیر و مسئول، دست به دست بین همه میچرخه و به اصطلاح وایرال میشه.
یک داستان خوب باید سرگرمکننده، شفاف، به یادماندنی و جهانی (همه آدمها بتونن درکش کنند) باشه؛ مثل همین داستان راننده تپسی.
چه تبلیغی از این بهتر، کم هزینه تر و اثر بخش تر میتونست پیام «رانندگان تپسی مهربانند/ یا انسان واقعی اند» را برسونه؟😉
استفاده موثر از «احساسات انسانی» در تبلیغ؛ روشی بود که بهتر از هر بیلیورد میلیاردی دیگری سرچهارراهها برای تپسی کار کرد.
از این روش برای فرهنگسازی در جامعه و سازمان خودمون، و همچنین تبلیغات غافل نشیم.
نمونههایی از کاربست Story Telling، برای اشاعه یک فرهنگ/ یا خرده فرهنگ:
۱- کارمند فروشگاه زنجیرهای والمارت، پیراهن چروک یکی از مشتریان را که برای رفتن به جلسهای عجله داشت اتو کرد. (پیام: ما برای احساس راحتی مشتری در فروشگاهمون هر کاری میکنیم، حتی اتو کردن لباسش)
۲- آتشنشان ها میدانستند پلاسکو داره فرو میریزه؛ اما به امید اینکه شاید بتونن جان یک نفر رو نجات بدن، از ساختمان بیرون نیامدند. (پیام: آتش نشان از جان خودش برای بقیه انسانها میگذره)
۳- با اینکه بحث مرگ و زندگی بود، و دو ماه هم بود که حقوق نگرفته بودند؛ پرستارها لحظهای دست از خدمت در بخش بیماران کرونایی نکشیدند...
پی نوشت: داستان سرایی، قصه گویی نیست/ راست و واقعیه، چیزیه که واقعا اتفاق افتاده، دقیقا مثل صحبتهای همین راننده که صاف و صادقه.
فن بازار منطقهای اصفهان با حمایت شرکت شهرکهای صنعتی استان اصفهان برگزار می کند:
🚀رویداد ملی استارت آپ دمو
💡راهکارهای مبتنی بر نوآوری و فناوری در ایجاد، مدیریت و توسعه شهرکها و نواحی صنعتی و واحدهای SME
⏳ مهلت ثبت نام استارت آپ ها: 10 شهریور 1399
⏱ تاریخ برگزاری: 20 شهریور 1399
🔍 اطلاعات بیش تر و ثبت نام در:
www.isfstartup.ir
📥 دریافت فایل پوستر رویداد:
https://bit.ly/3fOPSVA
📱 صفحه اینستاگرام ما:
https://bit.ly/3kyWon9
در این مطلب تصاویر میکروسکوپی کرونا ویروس جدید (COVID-199) را قرار داده ام.
یک نظم، یک نانو سیستم خود آرا...واقعا دیدنی است. برویم سر اصل مطلب:
تصویری رنگی از سلول های یک بیمار آلوده به SARS-CoV-2. ذرات ویروس به رنگ صورتی رنگی است. تصویر توسط یک میکروگراف الکترونی روبشی گرفته شده است.
تصویری از coronavirus جدید گرفته شده با میکروسکوپ الکترونی، توسط موسسه ملی بهداشت ایالات متحده
آنچه در بالا مشاهده می کنید تصویر میکروسکوپ الکترونی روبشی رنگ شده است که ویروس COVID-19 (قسمت زرد رنگ) را در سلول های ریه بیمار در ایالات متحده نشان می دهد.
ما در دنیای شلوغی زندگی می کنیم و نوعی باور در ما وجود دارد که همیشه باید کاری کرد و دست روی دست گذاشتن کاری خطاست. به همین خاطر مدام در حال انجام کارهای مختلف هستیم.
اما وقتی مدام مشغول به کاری هستیم در مغز ما چه اتفاقی میافتد؟
دکتر دنیل لویتین عصبپژوه در این باره می گوید: هربار که شما توجهتان را از موضوعی به موضوع دیگه معطوف کنید، مغز باید یک جابهجایی عصبی-شیمیایی انجام بدهد که برای این کار از مواد غذایی موجود در مغز استفاده میکند. پس اگر چندکار را با هم اجرا میکنید، دارید به سرعت از یک چیز به چیز دیگه جابهجا می شوید، و با اینکار منابع عصبی را تحلیل میبرید و برای همین است که در پایان روز دچار استرس و خستگی شدید می شوید.
اما وقتی کاری برای انجام دادن نداریم و به اصطلاح "بی حوصله "می شویم چه چیزی در مغز ما رخ می دهد؟
دکتر سندیمن، پژوهشگر حوزه "بیحوصلگی" میگوید: وقتی حوصله شما سر میرود، یک شبکه در مغز شما فعال میشود به نام "حالت پیشفرض." بنابراین بدن ما، موقع تا کردن لباس ها یا پیاده رفتن به سرکار به حالت هدایتگرِ خودکار درمیآید. این همان حالتی است که در فلسفه تائو به آن "وو وی" یا "بی عملی" می گویند.
حالا یک سوال: آخرین باری که هیچ کاری انجام ندادید کی بود؟ واقعا هیچ کاری. یعنی نه پیامک و نه اینترنت، نه تلویزیون، نه چت، نه غذا خوردن، نه مطالعه و نه حتی نشستن و یادآوری گذشته یا برنامهریزی برای آینده؟
هیچ کاری نکردن یکی از سخت ترین کارهاست؛ چرا که ما عادت کرده ایم همیشه کاری انجام دهیم و مشغول باشیم و همین موجب استرس زیادی است که همه ما در زندگی تجربه می کنیم. ما "هنر بی عملی" را فراموش کرده ایم.
یک دهه قبل، ما توجهمان را هر ۳ دقیقه یک بار تغییر میدادیم. حالا هر ۴۵ ثانیه یک بار و در تمام طول روز این کار را میکنیم. هر فرد به طور میانگین روزی ۷۴ بار ایمیل، کانال تلگرام، واتس آپ یا اینستاگرامش را چک میکند.
پژوهشها نشان میدهد «تمرکز نکردن» نیز به همان میزان «تمرکز کردن» اثرگذار و نیرومند است، اگرچه به شکلی متفاوت. ممکن است قدری عجیب به نظر برسد، اما در حالی که تمرکز کردن موجب میشود فعالتر و پرکارتر ظاهر شویم، تمرکز نکردن به خلاقتر شدنمان کمک میکند.
زمانی که در وضعیتی بیخیال و آسوده به سر میبریم، مثل اوقات بیکاری یا تنبلی، وقتی که هیچ کاری نمی کنیم ذهنمان به پرسهزنیهای شگفتانگیز مشغول می شود و لحظهای خاص را برای ربط دادن فکرهایی که در ذهن مان چرخ میخورند، انتخاب میکند.
نتایج یک مطالعه نشان میدهد که ۴۸ درصد مواقع ذهنمان مشغول پرسهزدن در آینده است. این در حالی است که زمان حال با ۲۸ درصد و زمان گذشته با ۱۲ درصد، سهم کمتری در این میان دارند. آن مقدار زمان باقیمانده هم ذهن مان عموما خالی یا رهاست. درصد دقیق این مواقع چندان اهمیتی ندارد؛ آنچه مهم است، روشن کردن این نکته است که پرسهزنی و سرگردانی افکارمان در اوقاتی که هیچ کاری نمی کنیم، آن گونه که تا پیش از این تصور میکردهایم، تباه و بیحاصل نیست.
"هیچ کاری نکردن" به ما فرصت می دهد تا به سه کار اساسی بپردازیم:
1- استراحت
وقتی حواس و توجه مان به هیچچیز نیست و در وضعیت آسودهخیالی هستیم، به معنای واقعی مشغول استراحتیم. زمانی که خودمان را رها میکنیم و اجازه میدهیم ذهنمان آزادانه پرسه بزند، در حالت «تمرکز پراکنده» (Scatter Focus) هستیم؛ حالتی که تقویتکننده انرژی است و کمک میکند بعدا بتوانیم عمیقتر تمرکز کنیم.
انجام کارهای لذتبخشی که نیازمند تلاش و تمرکز حواس نیست، میتواند در تقویت انرژی ذهنی مفید و موثر باشد.
برای مثال، میتوانیم اوقاتی را به انجام سرگرمیهای خلاقانه اختصاص دهیم (نقاشی کردن، کاردستی ساختن، خطاطی، باغبانی، آشپزی و ... )، یا بدون همراه داشتن موبایل، مسیری را بدویم، قدم بزنیم یا شنا کنیم. علاوه بر این، ثابت شده است انجام دادن کارهای معمولی که از سر عادت انجام می شوند، خلاقیت مان را حین فکر کردن افزایش میدهند.
2- تدبیر و چارهاندیشی
تحقیقات نشان میدهد هنگام "هیچ کاری نکردن" 14 برابر بیشتر به آینده فکر میکنیم. همچنین، مواقعی که آسودهخاطریم و توجهمان به چیز خاصی معطوف نیست، 7 برابر بیشتر به اهداف بلندمدت فکر میکنیم.
بدیهی است که تحقق این اهداف موضوع دیگری است، اما «هیچ کاری نکردن» اجازه میدهد در وهله نخست، قصدهایمان را مشخص و تعیین کنیم و اهدافمان را به یاد بیاوریم.
3- کشف ایدهها
در حالت هیچ کاری نکردن ذهن آسوده ما، سه مقصد ذهنی گذشته، حال و آینده را به هم پیوند میدهد.
در مقایسه با وضعیت متمرکز، وضعیت "تمرکز پراکنده" به نحو قابل ملاحظهای با بینش خلاقانهتر همراه است.
برای مثال، ممکن است ناگهان ایدهای را که چند هفته قبل جایی خواندهایم، به یاد بیاوریم و آن را به چگونگی حل و فصل وضعیت فعلیمان در محل کار ربط دهیم.
اوج دستیابی به ایدههای خردمندانه و دور از انتظار را زمانی تجربه میکنیم که در وضعیت تمرکز پراکنده حاصل از "هیچ کاری نکردن" به سر میبریم.
ظاهر امر این است که در مواقع بیکاری، کار خاصی انجام نمیدهیم اما به لحاظ ذهنی، دقیقا عکس آن صادق است.
چه بسا باید بیش از اینها هیچ کاری نکنیم؛ خواه بنا باشد به مغزمان استراحت بدهیم، خواه به دنبال کشف ایدههای خردمندانه یا چارهاندیشی و تدبیر برای برنامههای آینده باشیم یا استراحت مطلق مد نظرمان باشد.
گاهی اوقات برای آن که شاهد اتفاقهای دلخواه باشیم، بهترین راه «هیچ کاری نکردن» است.
چند توصیه برای بی عملی
1- هیچ کاری نکردن سخت است پس روزانه 10 دقیقه برای آن تمرین کنید. در محلی که رادیو، تلویزیون و موبایلتان خاموش باشد در حالتی آسوده بنشینید و به جریان تنفس (دم وبازدم) خود توجه کنید. بدین شکل که گوشه ای آرام بنشینید، چشم هایتان را ببندید و آرام نفس بکشید. نکته مهم و کلیدی این است که باید حواس تان به جریان هوا از لحظه ورود به بینی و حرکت به سمت شش ها و پر کردن شش ها و خروج از بینی باشد. جریان هوا را دنبال کنید.
2- حداقل هفته ای یکبار در پارک یا خیابان ها قدم بزنید و اجازه بدهید که مسیر شما را هدایت کند. این تمرین را در کوچه پس کوچه های محله و شهرتان هم می توانید انجام دهید. مهم این است که مسیر را به خودش واگذارید نه آنکه خود شما انتخاب کنید. مقصد خاصی را دنبال نکنید.
3- روی سطحی مثلا کف اتاق پلاستیکی پهن کنید و مقداری ماسه یا خاک تمیز روی آن بریزید. بعد با تکه چوب یا انگشت شروع به رسم اشکال و خطوط فی البداهه کنید.
4 - چند کتاب که طرح های خام برای رنگ آمیزی دارند و یک جعبه مداد رنگی بخرید و هر روز چند دقیقه به رنگ آمیزی بپردازید.
عصر روز یکشنبه ۲۱ مهر ماه ۱۳۹۸، بعد از چهار روز فعالیت فشرده و حضور مسئولان کشوری، متخصصان حوزه فناوری نانو، پژوهشگران، شرکتها و سازمانهای مرتبط با این فناوری، این نمایشگاه به کار خود پایان داد.
دوازدهمین نمایشگاه فناوری نانو با حضور بیش از۲۰۰ شرکت و نهاد فعال در حوزه فناوری نانو و برگزاری نشستها و کارگاههای آموزش به کار خود پایان داد.
بعد از چهار روز فعالیت، دوازدهمین نمایشگاه فناوری نانو به پایان رسید. در طول برگزاری این نمایشگاه مسئولان کشوری، متخصصان حوزه فناوری نانو، پژوهشگران، شرکتها و سازمانهای مرتبط با این فناوری از این نمایشگاه بازدید کردند. جلسات تخصصی و کارگاههای آموزشی از جمله برنامههای حاشیهای یازدهمین نمایشگاه فناوری نانو بود.
نشست ارائه نیازهای فناورانه حوزه کامپوزیت و پلیمر، رنگ و رزین و نانومواد، نشست ارائه نیازهای فناورانه حوزه نفت، نشست مدیریتی با انجمنهای فعال در حوزه صنایع غذایی، کشاورزی و دامپروری بخشی از برنامههای شبکه تبادل فناوری در دوازدهمین جشنواره فناورینانو است.
شبکه تبادل فناوری ستاد توسعه فناورینانو، برنامههای متنوعی برای دوازدهمین دوره جشنواره فناورینانو تدارک دیده است. نشست ارائه نیازهای فناورانه حوزه کامپوزیت و پلیمر، رنگ و رزین و نانومواد (۱۹ و ۲۰ مهر)، نشست ارائه نیازهای فناورانه حوزه نفت (۲۱ مهر)، نشست مدیریتی با انجمنهای فعال در حوزه صنایع غذایی، کشاورزی و دامپروری (۲۰ مهر)، امضای قراردادهای همکاری فناورانه (۲۰ و ۲۱ مهر)، گالری طرحهای موفق در غرفه شبکه تبادل و معرفی نیازهای فناورانه صنایع برای همکاری با فناوران واجد شرایط از جمله برنامههای مهم این شبکه در جشنواره دوازدهم هستند.
جیمز کلیر نویسنده کتاب "عادتهای اتمی" با روشهای علم روانشناسی و مبتنی بر تجربه، راهکاری عملی برای دستیابی به مهارت تغییر عادتهای انسان در زندگی ارائه کرده است.
همه ما عادتهایی داریم که اکثر رفتارهای ما را شکل می دهند و بر خلاف تصور، اندیشیدن عامل اصلی رفتارهای ما نیست. از همین رو اگر می خواهیم تغییراتی بنیادین در زندگی خویش خلق کنیم، باید سراغ تغییر عادتهای خویش برویم. اما چگونه می توانیم به صورتی کارآمد بر عادتهای زشت و ناپسند خود غلبه کنیم و عادتهای شایسته و دلنشین را جایگزین آنها کنیم.
مروری کوتاه بر این کتاب:
اول: عادت مطلوب را آشکار کنید. برای انجام اینکار ابتدا عادتهای کنونی خویش را یادداشت کنید. سپس از اهداف اجرایی بهره بگیرید. بعد از آن از زنجیره عادت سازی استفاده کنید و سرانجام، سرنخهای عادت خوب را در معرض دید قرار دهید.
زودتر از دیگران مطلع شدم، زودتر از دیگران تصمیم گرفتم و وقتی تصمیم گرفتم چشم خود را بستم و عمل کردم.
جان دیویس راکفلر
یک سرمایه دار اهل ایالات متحده امریکا
تفکر قالبی (stereotype) به یک نظر از پیش تشکیلشده در ذهن جمعی گروههایی از جامعه اشاره دارد، که مانع قضاوت و شناخت منطقی افراد نسبت به دیگران شده و ویژگیهای خاصی را به تمام اعضای یک گروه دیگر یا مجموعهای متفاوت نسبت میدهد. این امر سبب میگردد افراد برپایهٔ اطلاعاتی ناچیز و تصورهای کلیشهای خود که غالباً برگرفته از جامعه یا رسانهها است، بدون آنکه شناخت کافی از دیگران داشتهباشند، نسبت به آنها قضاوت کنند. این لغت اگر در معنی منفی آن به کار رود، فرضی سادهانگارانه، اغراق شده و تحقیرآمیز را به اعضای یک گروه بهدلیل عضویت در آن گروه نسبت میدهد. کلیشهها احترام یا مشروعیت را از اشخاص به دلیل تعلّقشان به آن گروه میگیرند یا برعکس، کلیشه مثبت احترام، ارزش و محبوبیتی غیرواقعی و برپایهای غیرمنطقی برای عدهای بدون دلیل خاصی به وجود میآورند. به عنوان مثال قضاوت در مورد افراد برپایهٔ نوع لباس آنها یا شکل ظاهری آنها. واژه استریوتایپ، از استریو،کلمهای یونانی به معنی «سخت، مستحکم، غیرقابل تغییر» و کلمهٔ تایپ، کلمهای یونانی به معنی «تأثیر» میباشد. در نتیجه کلمهٔ استریوتایپ به معنی تأثیر غیرقابل تغییر (تأثیر مستحکم) میباشد.
از امام حسین(ع) سؤال شد کرامت و فضیلت انسان در چیست؟ در پاسخ فرمود: کنترل و در اختیار داشتن زبان و سخاوت داشتن، سؤال شد نقص انسان در چیست؟ فرمود: خود را وا داشتن بر آنچه که مفید و سودمند نباشد.
1398/06/18
تاسوعای حسینی